Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

2 Infowar: Η βιομηχανία του Ολοκαυτώματος... ( Mίνι ντοκιμαντέρ )

Ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του απολυθέντα από το ΣΚΑΪ...   
Άρη Χατζηστεφάνου 


Το "Infowar" εξερευνά τις αλήθειες και τους μύθους για το ρόλο του Ισραηλινού λόμπι στη διεθνή διπλωματική σκηνή.








Η εκπομπή παρακολουθεί ένα θέμα που προκαλεί θυελλώδεις συζητήσεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ.,
 με τη βοήθεια των απόψεων που έχουν καταθέσει πολιτικοί, ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι όπως
ο Τζίμι Κάρτερ, ο Χένρι Κίσινγκερ,
    ο Νόαμ Τσόμσκι, ο Ρόμπερτ Φισκ κ.ά.

Επίσης το "Infowar" δίνει το λόγο σε παλαιστίνιους ράπερ αλλά και ξένους σκιτσογράφους και γελοιογράφους για να διηγηθούν την ιστορία αλλά και τις πρόσφατες εξελίξεις στην αραβοϊσραϊλινή διένεξη. Συγκροτήματα όπως οι DAM και ο Iron Sheikh παρουσιάζουν τις δικές τους hip hop "αναλύσεις" για ένα από τα πιο θερμά σημεία του πλανήτη...

 
                                                                                                        Πηγή

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2014

0 Άκουσε την κραυγή της Παλαιστίνης...



Σε ένα βίντεο μερικών λεπτών, μπορείς να δεις τρία πρόσωπα.
Του φασιστικού Ισραήλ, της αντιστασιακής Παλαιστίνης και της αιμοδιψούς κι αδιάφορης Δύσης.
Από τη μία ο επιτετραμμένος της Παλαιστινιακής Αρχής στην Ελλάδα, Ισμάτ Σάμπρι και από την άλλη ένας Ελληνοεβραίος δημοσιογράφος, ο Ζαν Κοέν.
Στη μέση μια ελληνίδα δημοσιογράφος, η Εύα Αντωνοπούλου να κρατά τις γνωστές “ίσες αποστάσεις” της Δύσης.
Δείτε πως “συζητούν” για την γενοκτονία που συντελεί το Ισραήλ στη Γάζα.
Το “εντάξει, είστε αποκλεισμένοι αλλά κι εσείς γιατί ρίχνετε ρουκέτες;” της Εύας προστίθεται στο μακρύ κατάλογο της καταδίκης της βίας από όπου κι αν προέρχεται.
Μπορεί ο Κοέν να μην είναι κάποιος θεσμικός φορέας του Ισραήλ, είναι όμως σίγουρα φορέας της νοοτροπίας και της στρατηγικής που ακολουθεί το Ισραήλ στο αιματοκύλισμα που έχει αποφασίσει να συντελέσει στη Γάζα.
Και το αποδεικνύει ακόμα και σε μια τηλεοπτική συζήτηση με τον εκπρόσωπο του παλαιστινιακού λαού.
Ακούστε την απόγνωση του επιτετραμμένου της Παλαιστινιακής Αρχής, και πως περιγράφει πως ολόκληρος ο λαός της Γάζας μπαίνει μπροστά στη μάχη για να διώξει τους κατακτητές.
Μη χάσετε περίπου μετά το δέκατο λεπτό, την έκρηξη του Κοέν που ζητάει από την δημοσιογράφο να πει του Σάμπρι να το βουλώσει για να μιλήσει εκείνος.
Η φράση όμως που δεν θα ξεχάσω είναι του Σάμπρι.
Εμείς δε θέλουμε να είστε εχθροί μας. Θέλουμε να φύγετε από την πατρίδα μας. Από τη γη μας. Από το στάρι μας. Από τον ουρανό μας” είπε κάποια στιγμή ο Παλαιστίνιος, για να συνεχίσει “άμα δεν θα φύγετε δεν θα ησυχάσετε“.
Λευτεριά στην Παλαιστίνη
                                                                                                              Πηγή


Σάββατο 12 Απριλίου 2014

0 Το αγγλικό δίκαιο και οι πανηγυρισμοί για έξοδο στις αγορές...


Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάιο του 2010 με τις χώρες της Ευρωζώνης και με το ΔΝΤ (το λεγόμενο Μνημόνιο) είχε περιλάβει τον όρο στο άρθρο 14 ότι η Σύμβαση που υπογράφτηκε και κάθε υποχρέωση σχετική με αυτή «διέπεται και ερμηνεύεται σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο».
Σε όλες τις χώρες της ηπειρωτικής Ευρώπης, οι κανόνες που ρυθμίζουν τις σχέσεις μεταξύ του δανειστή και του οφειλέτη είναι πάντοτε υπέρ του οφειλέτη, γιατί ο οφειλέτης είναι το αδύναμο μέρος μιας δανειακής σύμβασης, ενώ ο δανειστής είναι το ισχυρό. Αυτό είναι μια κατάκτηση του ανθρωπιστικού δικαιϊκού πολιτισμού της Ευρώπης.
Στην Αγγλία αυτό δεν ισχύει.
Εκεί επικράτησε η αποικιακή νοοτροπία της αυτοκρατορίας και η νοοτροπία του Μεσαίωνα, που ήταν πάντοτε υπέρ του ισχυρού δανειστή και εις βάρος του φτωχού οφειλέτη.
Αυτό ακριβώς είχε σατιρίσει ο Σαίξπηρ στο έργο του «Ο έμπορος της Βενετίας» με τον τύπο του τοκογλύφου Σάιλοκ.
 Σύμφωνα, λοιπόν, με το αγγλικό δίκαιο, ό,τι και αν συμφωνήσει και υπογράψει εις βάρος του ο οφειλέτης, ο οποίος βρίσκεται συνήθως στην ανάγκη να δανειστεί, ισχύει, έστω και αν είναι, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο και με το δίκαιο των άλλων χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης, αθέμιτο.


Παραδείγματα
 1ο παράδειγμα: Αν οδηγηθεί ο οφειλέτης, λόγω της μεγάλης ανάγκης που έχει να δανειστεί χρήματα, σε υπερδανεισμό, να δανειστεί δηλαδή περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζεται για να κερδίσει περισσότερα ο δανειστής, σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο μπορεί να μειωθεί το δάνειο μέχρι το αναγκαίο για την κάλυψη των αναγκών του οφειλέτη. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν μπορεί να γίνει.
2ο παράδειγμα: Αν ο δανειστής, εκμεταλλευόμενος την ανάγκη του οφειλέτη, αξιώσει μεγαλύτερο τόκο από εκείνον που ισχύει στις συναλλαγές, μπορεί ο οφειλέτης σύμφωνα με το ελληνικό δίκαιο να ζητήσει τη μείωσή του. Αυτό με το αγγλικό δίκαιο δεν γίνεται.
3ο παράδειγμα: Η δανειακή σύμβαση που υπέγραψε η Ελλάδα τον Μάη του 2010 είναι γεμάτη με όρους που ισχύουν μόνο για τον οφειλέτη, ενώ δεν προβλέπεται, για χάρη της ισότητας, να ισχύουν αντίστοιχοι και για τον δανειστή. Ο οφειλέτης (η Ελλάδα) μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο των χωρών της ηπειρωτικής Ευρώπης (και της Ελλάδας), να ζητήσει τη ΜΗ εφαρμογή τους εις βάρος του. Σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο, δεν μπορεί.
4ο παράδειγμα: Ο οφειλέτης ενώ μπορεί, σύμφωνα με το δίκαιο της ηπειρωτικής Ευρώπης, να ζητήσει τη μείωση του χρέους κατά το ποσό που είναι «επαχθές», δεν μπορεί σύμφωνα με το αγγλικό δίκαιο γιατί δεν αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα. Θα μπορούσε να αναφέρει κανείς πολλά παραδείγματα, που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την Ελλάδα απέναντι στις χώρες της Ευρωζώνης και στο ΔΝΤ.
 Βεβαίως, όλα αυτά είναι αντίθετα προς το διεθνές και το ευρωπαϊκό δίκαιο.
Είναι, όμως, πολύ δύσκολο, αν όχι ακατόρθωτο, να βρει η Ελλάδα ή άλλο κράτος-οφειλέτης το δίκιο του σε διεθνή όργανα.
Αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι δανειστές και δυνάστες μας...

                                                                                                                                          Πηγή

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

0 Ξεπουλώντας το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας...

                                      Η Συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής, για τα Λιμάνια (26-2-2014)
Με μια μονομερή κίνηση επίδειξης απόλυτου αυταρχισμού, με όπλο την αιγίδα της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, παραφράζοντας κατά το δοκούν την ευρωπαϊκή νομοθεσία και αγνοώντας πλήρως τη συλλογική βούληση εργαζομένων, συνδικάτων, αλλά ακόμα και των παραγωγικών φορέων, οι εκτελεστές του μεγαλύτερου μπαράζ ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος, κατέθεσαν την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή -κρυμμένοι πίσω από το προσωπείο του ΤΑΙΠΕΔ- την πρόταση για πώληση του 67% του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά.

Την ίδια στιγμή που σύσσωμη η κοινωνία του ίδιου του Πειραιά, οι εκπρόσωποι των περισσότερων παραγωγικών δυνάμεων, οι ακαδημαϊκοί, αλλά και η ίδια η Ε.Ε. διά στόματος του αρμόδιου Επιτρόπου για τις Μεταφορές, Σιμ Κάλας (που δήλωσε ξεκάθαρα πως είναι θέμα κάθε κυβέρνησης πώς θα διαχειριστεί τα λιμάνια της) αναλύουν το όφελος της μη πλήρους ιδιωτικοποίησης του μεγαλύτερου λιμένα της χώρας αλλά της επιλογής μεικτών λύσεων, η δικομματική κυβέρνηση κωφεύει, μεταχειριζόμενη τον ΟΛΠ ως πτωχευμένο ψιλικατζίδικο, αντί για ναυαρχίδα της οικονομίας που όντως είναι, χαρίζοντάς τον έναντι πινακίου φακής.
Για να δούμε όμως, με τους δικούς τους όρους και τις δικές τους μεθόδους ανάλυσης, τι σημαίνει ένα ιδιωτικό λιμάνι, έναντι ενός άλλου μοντέλου. 
 Τι σημαίνει πλήρης ιδιωτικοποίηση και γιατί αυτή είναι -κατά δηλώσεις του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτ. Βαρβιτσιώτη στο συνέδριο Capital Vision προ μιας εβδομάδας- «η βέλτιστη λύση για το ελληνικό Δημόσιο», όταν ο ίδιος παραδέχθηκε ότι σύμφωνα με το ΤΑΙΠΕΔ «με αυτήν τη διαδικασία διασφαλίζεται ότι ο επενδυτής (και όχι το Δημόσιο) θα αναλάβει και θα έχει κίνητρο ανάπτυξης σε όλες τις δραστηριότητες του λιμανιού, ήτοι στον εμπορευματικό προβλήτα Ι, το car terminal, την ακτοπλοΐα, την κρουαζιέρα, τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη».

Μοντέλα λειτουργίας και όφελος
Το ευρωπαϊκό λιμενικό σύστημα στηρίζεται στις αρχές του ανταγωνισμού, της διαφάνειας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Σε κάθε λιμάνι είθισται να υπάρχουν τουλάχιστον δύο διαχειριστές, για να διασφαλίζεται ο υγιής ανταγωνισμός και πολλοί χρήστες. Τα λιμάνια στην ενωμένη Ευρώπη, έχουν ποικίλες νομικές μορφές, κυρίως όμως αυτή της Ανώνυμης Εταιρίας. Από άποψη μετοχικής σύνθεσης, είναι:
Κατά 90% δημόσιου χαρακτήρα, με μετόχους το Δημόσιο, τους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τις Περιφέρειες, τα Επιμελητήρια και τους χρήστες
Κατά 7% πλήρως κρατικά και
Κατά 3% πλήρως ιδιωτικά     >>>

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Δημοφιλείς Aναρτήσεις:

Related Posts with Thumbnails

Αρχειοθήκη ιστολογίου