Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

0 Ξεπουλώντας το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας...

                                      Η Συνεδρίαση της Επιτροπής της Βουλής, για τα Λιμάνια (26-2-2014)
Με μια μονομερή κίνηση επίδειξης απόλυτου αυταρχισμού, με όπλο την αιγίδα της προεδρίας του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, παραφράζοντας κατά το δοκούν την ευρωπαϊκή νομοθεσία και αγνοώντας πλήρως τη συλλογική βούληση εργαζομένων, συνδικάτων, αλλά ακόμα και των παραγωγικών φορέων, οι εκτελεστές του μεγαλύτερου μπαράζ ξεπουλήματος δημόσιας περιουσίας που γνώρισε ποτέ ο τόπος, κατέθεσαν την περασμένη Τετάρτη στη Βουλή -κρυμμένοι πίσω από το προσωπείο του ΤΑΙΠΕΔ- την πρόταση για πώληση του 67% του Οργανισμού Λιμένος Πειραιά.

Την ίδια στιγμή που σύσσωμη η κοινωνία του ίδιου του Πειραιά, οι εκπρόσωποι των περισσότερων παραγωγικών δυνάμεων, οι ακαδημαϊκοί, αλλά και η ίδια η Ε.Ε. διά στόματος του αρμόδιου Επιτρόπου για τις Μεταφορές, Σιμ Κάλας (που δήλωσε ξεκάθαρα πως είναι θέμα κάθε κυβέρνησης πώς θα διαχειριστεί τα λιμάνια της) αναλύουν το όφελος της μη πλήρους ιδιωτικοποίησης του μεγαλύτερου λιμένα της χώρας αλλά της επιλογής μεικτών λύσεων, η δικομματική κυβέρνηση κωφεύει, μεταχειριζόμενη τον ΟΛΠ ως πτωχευμένο ψιλικατζίδικο, αντί για ναυαρχίδα της οικονομίας που όντως είναι, χαρίζοντάς τον έναντι πινακίου φακής.
Για να δούμε όμως, με τους δικούς τους όρους και τις δικές τους μεθόδους ανάλυσης, τι σημαίνει ένα ιδιωτικό λιμάνι, έναντι ενός άλλου μοντέλου. 
 Τι σημαίνει πλήρης ιδιωτικοποίηση και γιατί αυτή είναι -κατά δηλώσεις του υπουργού Ναυτιλίας Μιλτ. Βαρβιτσιώτη στο συνέδριο Capital Vision προ μιας εβδομάδας- «η βέλτιστη λύση για το ελληνικό Δημόσιο», όταν ο ίδιος παραδέχθηκε ότι σύμφωνα με το ΤΑΙΠΕΔ «με αυτήν τη διαδικασία διασφαλίζεται ότι ο επενδυτής (και όχι το Δημόσιο) θα αναλάβει και θα έχει κίνητρο ανάπτυξης σε όλες τις δραστηριότητες του λιμανιού, ήτοι στον εμπορευματικό προβλήτα Ι, το car terminal, την ακτοπλοΐα, την κρουαζιέρα, τη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη».

Μοντέλα λειτουργίας και όφελος
Το ευρωπαϊκό λιμενικό σύστημα στηρίζεται στις αρχές του ανταγωνισμού, της διαφάνειας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Σε κάθε λιμάνι είθισται να υπάρχουν τουλάχιστον δύο διαχειριστές, για να διασφαλίζεται ο υγιής ανταγωνισμός και πολλοί χρήστες. Τα λιμάνια στην ενωμένη Ευρώπη, έχουν ποικίλες νομικές μορφές, κυρίως όμως αυτή της Ανώνυμης Εταιρίας. Από άποψη μετοχικής σύνθεσης, είναι:
Κατά 90% δημόσιου χαρακτήρα, με μετόχους το Δημόσιο, τους φορείς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τις Περιφέρειες, τα Επιμελητήρια και τους χρήστες
Κατά 7% πλήρως κρατικά και
Κατά 3% πλήρως ιδιωτικά     >>>

Δημοφιλείς Aναρτήσεις:

Related Posts with Thumbnails

Αρχειοθήκη ιστολογίου